Hoewel de zaal vol zat met schakers werden in ronde 14 van de interne competitie van de schaakvereniging Borne slechts 4 partijen gespeeld (de andere 20 schakers speelden een externe wedstrijd dan wel een partij vooruit voor de Herikontrofee). Bijzonder was in deze ronde de 100%-score van de zwartspelers, waarbij vooral de winst van Erik Witteveen op Paul Formanoij opvallend was.
Na een deels mislukte opening van Paul die een pion kostte leek hij compensatie te hebben met open lijnen voor zijn torens. Helaas voerde hij een schijnoffer van een paard te lang door omdat hij een verdedigingszet van Erik had gemist. Met een loperzet viel die een toren van Paul aan en dekte tegelijk zijn eigen toren, waarmee Pauls schijnoffer gepromoveerd werd tot stukwinst voor Erik. Paul deed daarna nog een wanhopige poging om materiaal terug te winnen, maar het ging van kwaad tot erger en hij moest opgeven. De partij tussen Gerard Boersma en Ben ten Dam leek lang op remise uit te zullen draaien. Na stukkenruil was het toreneindspel ongetwijfeld remise geworden, maar Gerard verzuimde deze mogelijkheid en ging daarna de fout in met een serie onhandige zetten en zelfs met het weggeven van een paard, waarna de winst voor Ben eenvoudig was. Clemens Fransen had in de opening zeer goede kansen tegen Ton Droste, maar kreeg de kous op zijn kop toen hij materiaalwinst tot tweemaal toe versmaadde. Ton nam de aanval over, Clemens liet zich meeslepen in het snelle speeltempo van Ton en zag tot zijn verbazing dat hij opeens mat stond. Jos de Vries kwam met zijn koning in een lastige penning, maar had in principe nog net genoeg verdedigende resources om de partij tegen Johan Alberts in evenwicht te houden. Helaas zag hij niet hoe en dus verloor hij na een foutieve torenzet groot materiaal en de partij.
Ronde 15 gaf een vergelijkbaar beeld in het clublokaal: veel schakers, maar de meesten speelden extern en dus weer slechts 4 partijen voor de interne competitie. Het topduel tussen Norbert Waanders en Thomas Berghuis werd behoorlijk spannend na een (min of meer gedwongen) stukoffer van Thomas, waarmee de koningsstelling van Norbert werd opengereten. Het leek alsof Norbert genoegen zou moeten nemen met remise door eeuwig schaak, maar Norbert koos een riskantere weg waarbij hij zijn koning blootstelde aan een dubbelschaak en nog een hele serie schaakjes. Thomas reageerde niet goed en zag zijn aanval snel vastlopen. Zijn eigen dame kwam in de knel en dat kostte hem ook nog teveel tijd: hij ging door zijn vlag. Norbert lijkt inmiddels onbedreigd op de titel van clubkampioen af te gaan. Erik Witteveen verleidde Wim Arns heel slim tot het nemen van een giftig pionnetje. Daarbij kreeg Wim weliswaar twee torens voor de dame, maar dat Erik aan het einde van de afwikkeling ook nog een stuk kon winnen, zal Wim over het hoofd hebben gezien. Tot overmaat van ramp gaf hij Erik wat later de kans om zelf ook weer de dame te geven tegen twee torens, waarna Erik een stuk overhield met zelfs nog twee vrijpionnen. Wim moest meteen opgeven. Freek Wentink maakte een klein foutje tegen Ton Droste. Hiermee was nog geen man overboord, maar toen hij dit later liet volgen door een stevige blunder, was de partij in het voordeel van Ton beslecht. Frits van Dorp kwam een stuk voor tegen Johan Alberts die daar onvoldoende compensatie voor had. Maar Johan bleef strijden, won zijn stuk terug, sloeg remise af en wist nog enkele pionnen buit te maken en zo de partij alsnog te winnen.