In ronde 22 van de interne schaakcompetitie van de SV Borne bouwde koploper Norbert Waanders zijn voorsprong nog iets uit. Zelf kwam hij overigens niet verder dan remise tegen Cor van Bree die in een scherpe Siciliaanse openingsvariant duidelijk beter (zo niet winnend) spel kreeg nadat Norbert enkele tempi had verloren. Achteraf had Cor toch wat spijt van zijn beslissing om remise te aanvaarden. De nummer twee op de ranglijst Henk Eillert verloor na een speculatief offer van een stuk tegen drie pionnen zijn partij tegen Erik Witteveen. Vermoedelijk was het offer al niet correct, maar toen Henk een centrumpion te snel doorschoof kreeg Erik een mooi steunpunt voor zijn loper in het centrum en waren de vrijpionnen niet echt gevaarlijk meer. Henk moest daarna ook nog noodgedwongen zijn dame geven en verloor vrij kansloos. Thomas Berghuis verzuimde tijdig te rokeren en kwam er al snel achter dat hij met zijn centrumactie zichzelf in de vingers sneed. Door een penning verloor hij beide centrumpionnen tegen Jos Muller. Na nog eens het verlies van een kwaliteit kwam Thomas er niet meer aan te pas. Een fraaie wildwestpartij werd gespeeld door Frans Veltkamp en John Leerentveld. John negeerde de witte dreigingen op de damevelugel en joeg de koning van Frans over het bord. John had zijn gedurfde spel kunnen bekronen door even te wachten met het slaan van de toren op h1 en eerst een (mat)dreigende tussenzet te doen met zijn dame. Nu kwam Frans met de schrik vrij, had zelfs materieel een voorsprong, maar bood remise aan in tijdnood. Dit werd geaccepteerd door John. Freek Wentink kwam een kwaliteit voor tegen Theo Heeregrave en wist dit voordeel secuur naar winst te loodsen. Tonnie Droste had een voorsprong van twee pionnen tegen Hans Kroeze maar gaf door te snel spelen een stuk weg en de partij. Ook Gerard Boersma gaf een stuk weg tegen Johan Alberts maar dit was al in een slechte stelling. Na deze fout was voor Gerard verder spelen zinloos. Joop Naatje en Clemens Fransen schoven de stelling helemaal dicht en kwamen vervolgens (zeer verrassend?) remise overeen. Jos de Vries hield lang gelijke tred tegen Frits van Dorp maar moest uiteindelijk toch buigen voor de nestor van de club.
In ronde 23 werd er van alles weggegeven: stukken, dames en zelfs volkomen gewonnen partijen. Dit laatste was bijvoorbeeld het geval in de partij tussen Lex Griffioen en Erik Witteveen. Lex speelde niet best en kwam zeer passief te staan. Erik deed ongeveer alles goed, sloeg terecht remise af en kwam huizenhoog gewonnen te staan na nog een fout van Lex. Een uit wanhoop geboren stukoffer van Lex had tot niets moeten leiden, maar na een vreselijke blunder van Erik wist Lex hem plotseling mat te zetten. Ook Joop Naatje liet zich mat zetten in gewonnen stelling. In dit geval kwam Jos de Vries dus heel goed weg. Jos Muller kreeg in de opening een compleet stuk cadeau van Hans Kroeze. Einde partij, zou je denken, maar Hans wist uit het niets een aardige koningsaanval op te zetten. Jos besloot het stuk terug te geven tegen twee pionnen, maar de aanval van Hans bloedde niet dood en uiteindelijk verloor Jos zelfs nog zijn dame en de partij. Ton Droste en Gerard Boersma gaven beide al in de opening hun dame cadeau aan hun tegenstanders, resp. Theo Heeregrave en Frits van Dorp en konden snel naar huis. Clemens Fransen deed het met stukverlies in goede stelling weliswaar iets kalmer aan dan Ton en Gerard, maar moest toch ook de eer aan zijn tegenstander Freek Wentink laten. Guus Nolte boekte een vrij regelmatige overwinning op Johan Alberts. Paul Formanoij en Norbert Waanders besloten tot remise in een stelling die nog alle kanten op kon. Dit gold ook voor de slotstelling van Thomas Berghuis tegen Ben ten Dam. Ben had in een spannende partij een stuk meer, maar ontwikkelingsachterstand en Thomas had een gevaarlijke vrijpion. In deze moeilijk in te schatten stelling werd remise overeen gekomen.