Ondanks verlies in de voorlaatste ronde tegen Jos Muller is Norbert Waanders met grote overmacht clubkampioen geworden van de schaakvereniging Borne. Tien jaar geleden wist hij deze titel ook te behalen, maar ditmaal had hij al vroeg in het seizoen het beslissende gat geslagen. De nederlaag tegen Jos (die hem ook al voor de beker had uitgeschakeld!) beroofde hem wel van zijn ongeslagen status. In een wat ongebruikelijke opening verzuimde Norbert de positie van zijn koning veilig te stellen voordat hij op avontuur ging. De koning in het midden werd het slachtoffer van een fraai dubbel stukoffer van Jos. Norbert nam beide offers aan, waar hij eigenlijk het tweede offer had moeten weigeren. Dan was er een moeilijk te taxeren stelling ontstaan, waarin hij zich mogelijk nog had kunnen redden. Nu was het binnen enkele zetten volkomen uit. Paul Formanoij zette tegen Cor van Bree zijn eigen koning nogal op de tocht door een pionnenstorm op de koningsvleugel te beginnen. Omdat Cor zich teveel bezig hield op de andere vleugel had Paul er wel succes mee. Cor moest een stuk offeren om te voorkomen dat zijn loper levend begraven werd op h8. Later in de partij offerde Paul handig het stuk terug om zijn vrijpion op de a-lijn door te laten lopen. Cor kon die pion nog net stoppen, maar kwam zo passief te staan, dat winst voor Paul in het toreneindspel niet moeilijk meer was. Freek Wentink wist in min of meer gelijke stelling een extra toren te betrekken bij zijn koningsaanval en dat deed Frans Veltkamp in tijdnood de das om. Bij een slagenwisseling kwam Frans (overigens tot zijn eigen verbazing) een toren achter en verloor de partij. Ben ten Dam en Theo Heeregrave kwamen remise overeen, waar Theo achteraf toch wat beter leek te staan. Ook Gerard Boersma en Clemens Fransen tekenden onderling de vrede in een stelling met ongelijke lopers. Hans Kroeze overrompelde met zijn kenmerkende pionnenstorm tegenstander Guus Nolte, won daarbij enkele stukken en dus de partij. Ton Droste nam deze keer wat meer tijd, kreeg een winnende stelling, gaf toch ook nog weer iets weg, maar won met zijn extra pionnen tegen Joop Naatje. De onderlinge strijd om de onderste plaats tussen Jos de Vries en Henk Dijkhuis werd beslecht in het voordeel van Jos, waardoor Henk laatste bleef op de ranglijst. Volgend seizoen weer nieuwe kansen voor hem.
In ronde 25 sloot Norbert Waanders het seizoen dan toch in stijl af door Werner Kienhuis te verslaan. Deze zette met een vreemd ogende pionzet het halve bord in brand, maar ging daarna te passief verder. Norbert kreeg druk op een achtergebleven pion en wist later door enkele vrijpionnen te creëren het duel te beslissen. Jos Muller bereikte een mooie aanvalsstelling tegen Paul Formanoij, offerde een stuk op de koningsstelling en had dit moeten bekronen met een torenoffer, gevolgd door damewinst. Hij zag het niet, joeg de zwarte koning het hele bord over om tot de conclusie te komen dat die aan de andere kant van het bord toch wel erg veilig stond. Paul maakte de partij gedecideerd uit. Henk Eillert liet tegen Ton Droste zomaar zijn loper opsluiten in de opening en zag na dit stukverlies geen kans meer de partij om te buigen. Ton vermeed ditmaal grote fouten en wist via de open d-lijn vrijwel alle stukken af te ruilen. Henk kwam niet verder dan het terugwinnen van een onbelangrijke pion en was kansloos in het eindspel. Een bijzondere winst voor Ton. Freek Wentink had tegen Frits van Dorp voldoende compensatie voor een pionnetje achterstand in de opening. Frits speelde niet slecht en had zelfs ergens een kwaliteit kunnen winnen. Na wat verwikkelingen kwam er een pionneneindspel op het bord, waarin de betere positie van Freeks koning de doorslag gaf. Ook Gerard Boersma liet een afwikkeling toe naar een pionneneindspel tegen Theo Heeregrave. Theo vond dat prima, want hij had eerder een achtergebleven pion opgeraapt en won het eindspel met zijn pluspion eenvoudig. Ben ten Dam kreeg na een lang gelijk opgaande strijd opeens verschillende stukken in de schoot geworpen door Jos de Vries en won probleemloos. Guus Nolte dacht na de opening een toren in te sluiten tegen Lex Griffioen, maar die kreeg met een combinatie twee stukken voor de toren, waarna de partij snel was afgelopen.