De spannendste partij in ronde 11 van de interne schaakcompetitie van de S.V. Borne kwam op naam van Wim Arns en Ben ten Dam. Dat Ben aan het langste eind trok leek na de opening nog wel voorstelbaar, omdat hij een belangrijke centrumpion van Wim wist te veroveren en een eindspel met een gedekte vrijpion tegemoet kon zien. Met een volstrekt onnodige infiltratie van zijn paard in de witte stelling begaf Ben zich echter op glad ijs. Het paard ging inderdaad verloren en met een stuk voor en een pion minder had Wim nu de winst op zak. Maar Wim ging daarna op zijn beurt op zoek naar een niet bestaand matnet en gaf daarbij letterlijk al zijn pionnen cadeau aan Ben die vervolgens vrijwel ongehinderd met vier pionnen naar de overkant marcheerde en zo toch nog de zege binnensleepte. Hans Kroeze zag tegen Theo Heeregrave een penning over het hoofd. Dit kostte hem een stuk en tot overmaat van ramp kon hij een tweede stukverlies daarna ook niet meer voorkomen. Theo maakte het gedicideerd uit. Freek Wentink liet op knullige wijze een stuk insluiten in de opening en kwam er daarna ook niet meer aan te pas tegen Henk Eillert. Ook Martin Pitt en Johan Alberts maakten het hun tegenstanders niet al te moeilijk. Cor van Bree en Erik Witteveen wonnen dus relatief eenvoudig. Rik Veldhuis liet in een betere stelling een goede voortzetting achterwege tegen Ton Droste. Het had hem enige hoofdbrekens kunnen schelen, maar hij won de partij uiteindelijk wel. Gerard Boersma had het initiatief tegen Joop Naatje, wist een pion te laten promoveren tot dame en zag daarna zijn tegenstander opgeven. Frits van Dorp vond in slechtere stelling nog een leuk paardzetje tegen Jos de Vries, maar uiteindelijk bleek dit net niet voldoende. Jos liet nog een stukwinst aan zich voorbijgaan maar won met zijn extra pionnen de partij alsnog.
In ronde 12 wist Frans Veltkamp op knappe wijze een totaal gewonnen eindspel te bereiken tegen Jos Muller, maar op nog knappere wijze wist hij zijn enorme voordeel weer te vergooien, zodat er uiteindelijk slechts remise voor hem overbleef en Jos met de schrik vrij kwam. Wim Arns boekte een verdienstelijke remise tegen Norbert Waanders in een vrij symmetrische stelling waarin het gevecht nooit echt van de grond kwam. John Leerentveld deed zijn best om tegen Ben ten Dam de gambietpion in het Damegambiet te behouden. Het lukte, zij het niet geheel op de aanbevolen manier. Het werd ook nog beloond: na een lange strijd forceerde John wel met zijn extra pion op de damevleugel de beslissing in de partij. Cor van Bree verwisselde per ongeluk twee zetten en werd vervolgens over de lange diagonaal door Henk Eillert te grazen genomen. Frits van Dorp bleek geen partij voor Erik Witteveen die hem aan alle kanten overrompelde. Thomas Berghuis had enige moeite met Ton Droste, wist toch een gewonnen eindspel te bereiken, maar gaf zijn voordeel weer knullig weg. Omdat Ton het daarna op zijn beurt fout deed kwam de winst alsnog bij Thomas terecht. Freek Wentink stond lange tijd een pionnetje voor tegen Joop Naatje, maar van groter belang waren de vrijpionnen voor beide spelers op de verschillende vleugels. Freek ging daar het beste mee om en incasseerde het punt. Martin Pitt zocht de aanval, maar verzuimde om zijn verdediging goed neer te zetten. Hij verloor materiaal en liep daarna mat tegen Theo Heeregrave.