In ronde 7 van de schaakcompetitie van de SV Borne probeerde Lex Griffioen voor de verandering eens de Italiaanse opening uit tegen Henk Eillert, maar hij kwam na een paar mindere zetten al snel slechter te staan. Zijn remiseaanbod werd dan ook terecht geweigerd. Henk kwam op de rand van winnend voordeel, maar tuimelde er hard af toen hij in het late middenspel een storende damezet van Lex over het hoofd zag. Na de gedwongen dameruil verloor hij een belangrijke centrumpion. Lex draaide de partij helemaal om en Henk ging in verloren stelling door zijn vlag. Ben ten Dam had vermoedelijk ergens in de opening kunnen en moeten profiteren van de gaten in de zwarte stelling van Hans Kroeze. Toen dit niet gebeurde kon Hans de stelling in evenwicht brengen en werd er wat later remise overeengekomen. Erik Witteveen had zijn dag niet tegen Freek Wentink. Hij verloor eerst een belangrijke pion en gaf daarna in slechte stelling zomaar een hele toren cadeau. Clemens Fransen kwam een pionnetje voor tegen Ton Droste, maar belangrijker was dat hij de enige open lijn beheerste. Ton dacht (ten onrechte) nog weg te komen met een slimmigheidje, maar dat kostte hem zijn paard en de partij. Thijs Mangelsdorf won voor het eerst een partij op de club en wel tegen Gert Nijhuis. Na een enigszins dubieuze opening kwam hij een kwaliteit voor en in de loop van de partij kwam daar met agressief spel steeds meer materiaal bij. In tegenstelling tot de vorige ronde bleef hij ditmaal geconcentreerd opletten tot de winst binnen was.
In ronde 8 waren er nog twee schakers die hun eerste winstpartij boekten in de interne competitie van de SV Borne. Martin Pitt lukte dit vorig seizoen nog niet, maar nu kwam hij tegen Nicole Moss toch vrij overtuigend tot winst. Ook Gert Nijhuis kwam na een wat moeizame seizoenstart tot de eerste winst. Tegen Jos de Vries won hij een kwaliteit en daarna werden zijn vele dreigingen Jos te machtig. Na damewinst had Gert de partij op zak. Thijs Mangelsdorf had lang uitzicht op zijn tweede winst, maar gaf Clemens Fransen de kans om af te wikkelen naar een gelijkstaand toreneindspel: remise dus. Theo Heeregrave verraste Guus Nolte met een offer in het centrum, waarna Guus zijn verdediging niet meer op orde kreeg en dus verloor. Willem Venerius had prima spel tegen Gerard Boersma, maar na het uitvoeren van een onzalig plan zag hij zijn stelling opeens in een ruïne veranderen en kreeg Gerard het punt in de schoot geworpen. Jos Muller won eerst een kwaliteit tegen een pion en kwam vervolgens zelfs een stuk voor tegen Freek Wentink. Helaas blunderde Jos zijn voorsprong weer weg en werd hij in een gelijkstaand toreneindspel tot overmaat van ramp nog overspeeld door Freek die profiteerde van de passiviteit van Jos in het toch vrij elementaire eindspel. Hans Kroeze had het vrij gemakkelijk tegen Joop Naatje. Na de gebruikelijke pionnenstorm van Hans had Joop slechts de keus tussen dameverlies of mat. Hij koos voor het laatste. Rik Veldhuis kwam twee pionnen achter tegen Ben ten Dam, maar had compensatie. Na een afwikkeling ontstond er een vrij ongebruikelijk eindspel met twee paarden tegen een toren en wederzijdse vrijpionnen. Beide spelers behandelden de stelling niet helemaal naar behoren, maar de laatste fout (van Ben) bezorgde Rik via promotie van zijn vrijpion de winst. Cor van Bree won een kwaliteit en enkele pionnen tegen Peter Levink, maar vergiste zich bij een poging tot afruil van stukken. Hij verloor een toren en zag zich dus plotseling geconfronteerd met een stuk achterstand. Partijverlies bleek niet meer te voorkomen. Henk Eillert kreeg flink spijt van een onbezonnen en al te agressieve paardzet, waardoor Norbert Waanders een prachtveld kreeg voor zijn eigen paard. Toen Henk ook nog een toren op een kerkhofveld plaatste was de partij in hogere zin al uit. Niettemin getuigde de manier waarop Norbert de winst binnenhaalde met strategisch spel en een fraai schijnoffer van grote klasse.