Herikon bv/ Borne 1 –  HEC 1

HEC kwam met maar liefst vier invallers en daardoor hadden we goede hoop op de volle winst.
De opstelling met de verwachte scores:

	Herikon bv/ Borne 1			HEC 1		RATING	VERWACHTE
B	NAAM	ELO		NAAM	ELO	VERSCHIL	SCORE
1	Lex Griffioen	1996	-	Erwin Swerink	2002	-6	0,492
2	Han Kuik	1984	-	Johan Schreur	1404	+580	0,979
3	Sjaak Piest	1884	-	Rob Stevens	1722	+162	0,715
4	Patrick Munster	1972	-	Hans Grooters	1597	+375	0,905
5	Nico Hilderink	1908	-	Menno Dorst	1946	-38	0,447
6	Norbert Waanders	1848	-	Patrick van Noppen	1805	+43	0,560
7	Jos Muller	1655	-	Thijs Aalbers	1773	-118	0,340
8	Henk-Jan Heeregrave	1647	-	Wytse Hooch Antink	1336	+311	0,862
	TOTAAL						5,3

Bron: http://www.schaakvereniging-hec.nl

Bord 1: Erwin Swerink – Lex Griffioen
Een partij waar niet heel veel over te vertellen valt. Vanuit de opening (1. c4 c6) werd er al snel afgewikkeld naar een ‘saai’ eindspel met kansen voor beide partijen. De spelers besloten al vroeg op de middag om de vrede te tekenen (al na 12 zetten). (½-½)

Bord 2: Han Kuik – Johan Schroer
Han moest tegen een invaller en dit was al vrij snel te zien aan de stelling op het bord. De tegenstander van Han overzag hij bij de overgang naar het middenspel dat een zeer belangrijke pion ongedekt stond, waardoor hij met tempoverlies zijn ontwikkeling weer terug moest draaien. Han zette zijn tegenstander vakkundig onder druk en offerde een pion voor aanvalskansen. Aan Han kun je zo’n aanvalletje wel overlaten en binnen een paar zetten was het pleit beslecht. (½-1½)

Bord 7: Thijs Aalbers – Jos Muller
Jos liet zich in de opening verassen met een matdreiging en kwam daardoor al heel snel slecht te staan.
Hij vocht nog lange tijd door, maar dit mocht niet baten. Hij verloor zijn partij. (1½-1½)

Bord 4: Patrick Munster – Hans Grooters
Patrick over zijn partij:

‘Vooraf wist ik niet van het enorme ratingverschil van 400 punten in mijn
voordeel en soms is dat ook maar beter zo. Achteraf bleek dat HEC de zwarte
borden wilde opofferen door een groot aantal invallers.
Door mijn winst in de vorige partij tegen Almelo, koos ik met wit voor
dezelfde voorzichtige openingsvariant met Pf3. Rond zet zeven kon ik een
paard ruilen tegen zijn loper, omdat Hans even "vergeten" was een gaatje te
maken met h6, wat mij het eerste lichte voordeeltje gaf. Zijn grootste
onnauwkeurigheid kwam echter via het positioneel zwakke 14.f5 (?). Binnen
vijf zetten won ik simpel een stuk en daarmee snel de partij 1-0
Op de HEC site las ik ergens dat "mijn tegenstander ook volgens mij beter
uit de opening kwam en beter stond". Hier kan echter geen sprake van zijn,

ik gaf hooguit toe dat ik wat voorzichtig opende. Zo zie je maar weer, één
partij twee meningen!’ (1½-2½)

Bord 5: Menno Dorst – Nico Hilderink
Op de site van HEC staat dat mijn ratingstijging duidt op schaakstudie. Dit klopt. Ik ben denk ik iedere dag ongeveer 2 uur bezig met het koningsspel. De ene keer in de vorm van het lezen van een boek, de andere keer het bestuderen van een opening en dan weer vluggeren op Playchess. Toch had ik vandaag een gelukje. De avond ervoor (vrijdag) heb ik in Almelo gespeeld en had ik ook zwart. Mijn tegenstander speelde 1.e4 c5 2. c3 Aangezien ik ’s avonds altijd even kijk wat er goed en fout ging in mijn partij had ik een goede voorbereiding op de partij tegen Menno Dorst, want vandaag kreeg ik precies dezelfde opening op het bord. De theorie kende ik dus wel. Menno bleek ook deskundig en mijn remiseaanbod werd na even overleggen geaccepteerd. (2-3)

Bord 6: Norbert Waanders – Patrick van Noppen
Norbert dacht met een offer (stuk tegen 2 pionnen) de koning van Patrick mat te kunnen zetten. Het zag er gevaarlijk uit, maar doorspelen op winst zou misschien verkeerd kunnen aflopen. Het werd in ieder geval remise door 3x dezelfde stelling. (2½-3½)

Bord 8: Henk-Jan Heergrave – Wytse Hooch Antink
De partij van de dag!

In gierende tijdnood van wit (nog 20 zetten in 10 minuten) kwam er spektakel op het bord. Eerst kon Henk-Jan mat geven in twee zetten, vervolgens kon zijn tegenstander zo een paard van het bord meppen, daarna kon Henk-Jan het pionneneindspel met speels gemak winnen en kreeg zijn tegenstander opnieuw de winst in de schoot geworpen toen hij zomaar ineens een 2e vrijpion op f4 (samen met eentje op b4) kon creëren, waartegen de witte koning geen verweer had. Kortom, het leek erop dat geen van beide spelers wilde winnen! Dat uiteindelijk de zege naar Borne ging was gezien de opbouw van de partij niet meer dan terecht. (2½-4½)

Bord 3: Rob Stevens – Sjaak Piest
Sjaak speelde de Zwarte Leeuw en de partij was lange tijd moeilijk en onduidelijk.

Beide spelers zagen aan het eind mat in 3 voor wit over het hoofd en er werd tot remise besloten. (3-5).