Bij
stukverlies meestal meteen een stuk minder kans
Terwijl
de top van de schaakvereniging Borne de finale speelde om de SBO-cup (en won!) werd er in ronde 25 van de interne
competitie gewoon doorgeschaakt door de wat mindere goden. Jos Muller won een
pion tegen Wim Arns en kwam dreigend opzetten met een
pionnenfrontje. Maar vervolgens gaf hij een van deze pionnen plompverloren weer
weg en moest in remise berusten. Een
moeilijk te beoordelen stelling ontstond bij John Leerentveld
tegen Erik Witteveen. Beide spelers zochten de aanval met een dame en een stuk
en bekommerden zich wat minder om hun verdediging. Uiteindelijk sloeg de aanval
van John door: Erik werd zelfs matgezet, overigens nadat hij eerder in de
partij enkele winstkansen had gemist. Cor van Bree
leed een verrassende nederlaag tegen Freek Wentink.
Een blunder in de opening kostte hem een stuk en ondanks zijn veel hogere
rating (ruim 200 punten meer) kon hij dit in het vervolg van de partij niet
meer goedmaken. Freek bleef goed opletten en gaf de (te?) snel spelende Cor
geen echte kansen meer. Joop Naatje zag de matzet van zijn tegenstander Hans
Kroeze niet aankomen, maar de partij stond al verloren voor hem. Guus Nolte en Frits van Dorp kwamen in een vrij symmetrische
stelling remise overeen. Verder versloeg in deze ronde Ben ten Dam nog Gerard Boersma, hetgeen gezien het grote ratingverschil ook wel een
logische uitslag was.
Een
week later trof Ben in ronde 26 de hekkensluiter Ton Droste. Deze hield het
lang vol, maar leverde toch ergens een stuk in en kwam er daarna niet meer aan
te pas. Ook Freek Wentink gaf na een goed begin
zomaar een stuk weg tegen Erik Witteveen en verloor. Cor van Bree wist zich nog niet echt uit het dal te werken en moest
genoegen nemen met een min of meer gelijkwaardige remise tegen Guus Nolte. Theo Heeregrave miste
tegen Jos Muller enkele kansen op pionwinst, maar even later deed Jos precies
hetzelfde. Remise werd het dus, maar wel na een interessante partij waarbij
beide partijen in de slotfase met knap gevonden manoeuvres kwamen. Wim Arns kwam in de verdrukking tegen Norbert
Waanders en ging een pion verliezen, maar na lang
nadenken besloot hij toch die te verdedigen. Zeer onverstandig, want nu kon Norbert de stelling van Wim binnenkomen met een overmacht
aan lichte stukken, waardoor Wim veel meer materiaal verloor. Het duurde even
voor Norbert dit in de gaten had (in een vlaag van
schaakblindheid dacht hij eerst dat Wim nog een verdediging had, maar de
betreffende zet was geheel onmogelijk), daarna was het ook meteen helemaal uit.
Henk Eillert speelde een positioneel goede partij
tegen John Leerentveld. Deze kon uiteindelijk niet
voorkomen dat Henk de open c-lijn in handen kreeg met
goede winstkansen. Een desperate poging van John om die lijn nog te blokkeren
met een paard leidde direct tot stukverlies en een kansloze stelling.