In ronde 13 van de interne competitie van de schaakvereniging Borne wist koploper Henk Eillert de nummer twee op de ranglijst Paul Formanoij te verslaan en daarmee zijn positie aanzienlijk te verstevigen. Na een min of meer gelijk opgaande opening greep Henk het initiatief op de damevleugel en kreeg druk op de witte stelling. Paul overzag een vervelend paardzetje dat hij in een eerder stadium nog wel had gezien en verloor een kwaliteit. Een poging om er nog een extra pion voor te krijgen verliep desastreus, want nu ging er ook nog een paard van Paul in de doos. Hierna was het helemaal uit. Norbert Waanders zette tegen Jos Muller zijn dame op een verkeerd veld waardoor Jos de mogelijkheid kreeg tot een combinatie. Norbert moest zijn dame geven voor een toren en een paard, maar Jos wist in het vervolg niet precies hoe hij met deze weelde om moest gaan. Norbert hield de stelling redelijk gesloten en Jos verzuimde met zijn dame naar de andere kant van het bord te switchen. Met het remisevoorstel van Jos was Norbert zeer tevreden. Freek Wentink wist tegen Wim Arns een vroeg stukverlies niet meer te herstellen en verloor uiteindelijk ook nog zijn toren. Erik Witteveen kreeg tegen Werner Kienhuis een vrijpion op de c-lijn en marcheerde meteen maar door naar de zevende rij. Werner leek de pion nog net te kunnen blokkeren maar met een fraai schijnoffer van de dame wist Erik een loper te winnen en de partij te beslissen. Joop Naatje gaf zijn partij tegen Jos de Vries remise in gewonnen stelling. Met een kwaliteit voor tegen een pion was de stelling materieel nog wel in evenwicht, maar Jos zou de extra pion zijn kwijtgeraakt bij de juiste voortzetting van Joop. Ton Droste behaalde een nuttige overwinning op Frits van Dorp en deed hiermee de laatste plaats aan hem over.
In ronde 14 voegde Ton hier nog een winstpartij aan toe door Joop Naatje te verslaan. Zijn verbonden vrijpionnen waren door Joop niet meer tegen te houden. Dit leidde tot promotie en mat. Door deze winst nam Ton nog wat meer afstand van Frits van Dorp die tegen Clemens Fransen het onderspit delfde. Met nieuwkomer Jos de Vries heeft de club blijkbaar een zeer vredelievende schaker in huis gehaald. Voor de vierde achtereenvolgende keer speelde hij remise, ditmaal tegen Guus Nolte in een (volgens beide spelers) goede partij. Paul Formanoij zat lang te broeden op een ingewikkelde combinatie tegen Norbert Waanders, maar durfde het uiteindelijk niet aan. In het vervolg maakte Paul echter enkele fouten, waardoor hij simpel een stuk verloor tegen enkele pionnen. Toen de kruitdampen waren opgetrokken en Norbert ook nog een vrije a-pion kreeg, leek de strijd beslist, al had Paul nog wel een gedekte vrijpion op de e-lijn. Het eindspel van dame en loper tegen dame was gewonnen voor Norbert, maar hij zag niet hoe (zijn loper stond nogal passief) en besloot tot eeuwig schaak en remise. Een drama voltrok zich bij de partij tussen Heinz Eligmann en Cor van Bree. Heinz kreeg een mooie aanval op de koningsstelling van Cor en besloot die met een fraai loperoffer dat in alle varianten zou leiden tot mat of damewinst. Heinz had het al helemaal uitgerekend, maar door een onbegrijpelijke black-out sloeg hij een zet later niet zoals gepland met zijn paard op g5, maar met zijn f-pion. In plaats van vlot de winst binnen te halen verloor hij nu zijn paard. Cor kon de aanval overnemen en won de partij. Ook in de schaaksport gebeuren wel eens onverklaarbare dingen. Soms zijn schakers net mensen!